op, dus ik heb gisteravond opnieuw afgekapt bij de heropende Roxy (hoe ik er dol op ben toen de bass net tekortkomt van therapeutische sportmassage) en droeg mijn camouflage cirkel rok (ik was in een Paar luchthavens, gisteren, waardoor de camo-rok dubbel nodig is). En toen dacht ik, goed, als een camo-rok goed is, zouden er twee beter zijn. (Dit is een probleem dat ik vaak met kleding heb, die bespreekt waarom mijn kast eerlijk gezegd is overschreden.) Omdat ik de laatste tijd echt gefascineerd ben door digitale camo (moet dat BSG opnieuw beïnvloeden), en omdat in mijn inbox vanmorgen er was, Een kortingsbon van 20% voor Fashion Fabrics Club (voer “20% korting op” in de opmerkingen) Het leek erop dat de sterren voor mij uitgelijnd waren om veel meer stof te kopen. (Alsof ze ooit niet uitgelijnd zijn om de aankoop van veel meer stof mogelijk te maken.)
Hoe dan ook, gisteravond was een rode lettersnacht op de Roxy voor mij, omdat ik erin slaagde om achteruit te skaten! Hoewel het niet echt het gaat achterwaarts, dat is het probleem: het is de verandering in staat van voren naar achteren. Zodra ik dat locomotion-evenwicht bereikte, ben ik prima, copacetisch, maar het moment van de verandering-in-state kan, goed, problematisch. Maar er waren geen floorcontactgebeurtenissen (waarvoor ik dankbaar ben, zoals de kneuzingen van de laatste keer * gewoon * genezen) hebben.
Maar toen ik de vloer omcirkelde, girde mezelf om die mohawk draai te maken, ik dacht aan dat hoarisme: verandering maakt mensen nerveus. En de lager de inzet, op de een of andere manier, het veel meer zenuwslopend kan zijn. De kans dat ik mezelf lichamelijk verwondden, was fysiek laag (hoewel de slag tot mijn ego aanzienlijk had kunnen zijn), maar het kostte me nog steeds drie circuits om aan die eerste bocht te verbinden.
Dus wat moet dit eindigen met jurken, vraag je? Ik denk dat veel mensen bang zijn voor die eerste dag van het dragen van iets anders. Weet je, ze stellen je voor dat de wijzende drukte in de straat, het gelach van kleine kinderen, de “vriendelijke” oproep van Human Resources … wanneer het slechtste deel gewoon de beslissing neemt om het te doen. Wanneer je die heldere printjurk opzet, garandeer ik dat je versteld bent van de reactie die je krijgt … op een goede manier. En niet alleen van anderen … van jezelf. Toen ik die beurt maakte, voelde ik me alsof ik een prijs had gewonnen. Het soort prijs die ze in Zweden geven, met een grote fancy hanger. Iets doen waar je bang voor bent (oké, iets redelijk verstandig doet dat je bang bent) is een soul-uitbreidingsactiviteit.
Wat kun je vandaag doen waar je bang voor bent geweest? Geef het gewoon een kans. Je bent misschien aangenaam verrast.
Deel dit:
Twitter
Facebook
Soortgelijk:
Zoals het laden …
Verwant
Tien dingen die ik ga maken zodra ik in de buurt kom naar Itdecember 11, 2008with 64 reacties
een rok en een excursiejune 8, 2006
Waarin ik mijn AGECTOBER 14, 2009 met 37 opmerkingen acteer